“İsrail tüm vatandaşlarının devleti değil, sadece ve sadece Yahudi halkının ulus-devletidir.” —  Benjamin Netanyahu

Halk tarafından yönetilen demokrasi, vatandaşlar arasında eşitlik ilkesine dayanır. Demokratik bir devletten vatandaşlık temelinde ayrımcılık yapması beklenmesine rağmen, İsrail devleti aşağıdakiler arasında, aşağıda belirtilenlerle, kimlik temelinde ayrımcılık yapmaktadır:

1) Yahudi vatandaş olmayanlar ve Yahudi olmayan (ve/veya Filistinli) vatandaş olmayanlar:

• İkamet ve vatandaşlık verilirken Yahudileri Yahudi olmayanlara tercih eden “Geri Dönüş Yasası” ve “Vatandaşlık Yasası”
• “Gaiplerin Mülkiyet Kanunu“, “Arazi Edinim Kanunu” ve tarihi Filistin’de doğmuş ancak mülteci olarak kaçmak zorunda kalmış ve İsrail vatandaşlığı ve geri dönüş hakkı reddedilmiş Yahudi olmayanların topraklarına el konulmasına izin veren “Arazi Yönetmeliği (Kamu Amaçlı Edinim)”nde yapılan bir değişikliğin yürürlüğe girmesi
• Kimin “Yahudi” olduğunu tanımlamayı reddetmesi ve bunun sonucunda, Yahudi olduğunu iddia eden ve kendisi tarafından Yahudi olarak görülen ve muamele edilen vatandaş olmayanlar ile Yahudi olduğunu iddia eden ancak kendisi tarafından Yahudi olarak görülmeyen ve muamele edilmeyen vatandaş olmayanlar arasında ayrımcılık yapan “din değiştirmenin tanınması” tedbirlerini benimsemesi

2) Yahudi vatandaşlar ve Yahudi olmayan vatandaşlar:

• Yasal ayrımcılık:
  • İsrail topraklarının Yahudi halkının tarihi vatanı olduğunu belirten ve aynı topraklarda Yahudi olmayanların haklarına herhangi bir atıfta bulunmayan, “İsrail Devleti’nde ulusal kendi kaderini tayin hakkının gerçekleştirilmesinin Yahudi Halkına münhasır olduğunu” ve devletin ambleminin bir Yahudi dini sembolü olduğunu belirten “Temel Yasa“
  • İsrail’in kişinin vatandaşlığı (İsrailli) ile milliyeti (bireyden ziyade devlet kurumları tarafından tanımlanan Yahudi, Arap, Dürzi veya diğerleri) arasında yaptığı ve aşağıda belirtilen farklı ayrımcılık yöntemlerinde rol oynayan ayrım
  • Yüksek Mahkeme’nin İsrail’in “kuruluş ilkesinin Yahudi halkı için bir Yahudi devleti olmak” olduğuna hükmetmesi
  • Yüksek Mahkeme’nin, “İsrail’in Yahudiliğine zarar vereceği” gerekçesiyle İsrail vatandaşlığının tanınması için yapılan başvuruları reddetmesi
  • Yahudi halkının devletinden tüm vatandaşlarının devletine geçişi öneren vatandaşların parlamento seçimlerine katılmasını yasaklayan yasa
  • Yahudi olmayan vatandaşlara yönelik, öldürme dahil, siyasi amaçlı saldırılara tolerans gösterilmesi
• Arazi tahsisi ve idari ayrımcılık:
  • Ayrımcı toprak idaresi politikaları, 1948’de işgal edilen toprakların büyük bir kısmının, vizyonu “İsrail’de Yahudi halkı için bir anavatanın yeniden kurulması” olan Yahudi Ulusal Fonu’nun kontrolü altında olması
  • Nüfusun yaklaşık %20’sine karşılık arazinin yalnızca %2,5‘i üzerinde yetki kullanan Yahudi olmayan belediyeler
  • Yaklaşık 700 tarımsal ve toplumsal kasabada faaliyet gösteren ve Yahudi olmayan başvuru sahiplerini (gevşek bir şekilde tanımlanan) “sosyal uygunsuzlukları” temelinde filtreleyen “kabul komiteleri”
• Eğitimin kontrolü:
  • Eğitim Bakanlığı’nın Yahudiler ve Yahudi olmayanlar için farklı müfredatlar tasarlaması
  • Müfredattan muafiyetlerin sadece Yahudi okullarına tanınması ve bu okulların da tamamen devlet tarafından finanse edilmesi
  • Yahudi olmayanlara yönelik müfredat da dahil olmak üzere, müfredatın kasıtlı olarak Siyonizm ve Yahudi değerlerine odaklanması ve yurttaşlık bilgisi ve demokratik değerlerin ihmal edilmesi
  • Yahudilere Arapça ve Yahudi olmayanlara İbranice öğretilmesi açısından dil ayrımı
  • Arapça öğretmek için Arapça bilmeyen öğretmenlere güvenilmesi
  • Eğitim Bakanlığı’nın okullardaki öğretmen atamalarını denetleme yetkisini Arap öğretmenleri reddetmek için kullanması ve Arap öğretmenlerin sadece %30’unun iş bulabilmesi
  • Yahudi olmayanların tek bir üniversite inşa etme hakkının reddedilmesi
• Kaynakların ve sosyal refahın ayrımcı dağılımı:
  • Vergilendirme ve devlet kaynaklarının tahsisi konusunda açık ve adil kriterlerin bulunmaması
  • Kudüs ve diğer şehirlerde ayrımcı bütçe ve hükümet planlaması
  • Arapçanın statüsünün, resmi ortamlarda kullanımına ayrılan kaynaklar açısından İbraniceden çok daha düşük olması; Arapçanın yakın zamanda resmi bir dil olmaktan çıkarılmış olması
  • Aşağıdaki sosyal uçurumlara yol açan, Yahudi vatandaşlara ayrıcalık tanıyan devlet kalkınma programları ve Araplar için kalkınma programlarının uygulanmaması veya yavaş uygulanması gibi kasıtlı ayrımcı eylemler (bazıları “eğitimli Araplar İsrail için bir sorundur” önermesine dayanmaktadır)
  • Gelir uçurumu: Çalışan Yahudi olmayan vatandaşlar, Yahudi vatandaşların kazandığının ortalama sadece %58,6’sını kazanmaktadır
  • Yoksulluk uçurumu: Arap ailelerin %35,8’i yoksulluk sınırının altında yaşamaktadır (ulusal ortalama olan %23’e kıyasla – ki bu da büyük ölçüde kimlik ayrımcılığına bağlıdır)
  • Eğitim uçurumu: Üniversiteye giden Yahudilerin oranı Yahudi olmayanların iki katıdır

3) Resmi olarak ilhak ettiği topraklardaki Yahudiler ve Yahudi olmayanlar, örneğin:

• Doğu Kudüs’te:
  • Yahudi yerleşimlerinin genişlemesini takip ediyor
  • Yahudi olmayanlara inşaat izni verilmesini sistematik olarak reddediyor
  • Evleri yıkıyor ve Yahudi olmayanları tahliyeye zorlayarak onları giderek daha küçük yerleşim bölgelerine hapsediyor
  • Yahudi olmayan bölgelerin çöp toplama, elektrik, toplu taşıma, su ve sanitasyon altyapısı gibi yeterli temel hizmetlere erişimini engelliyor
• Golan Tepeleri’nde:
  • Yahudi olmayan sakinlerin İsrail vatandaşlığını tanımayı reddediyor
  • Yahudi olmayanların topraklarının %95’ini kamulaştırdı
  • Kimliği siyasallaştıran ve misyonu açıkça Yahudilerin çıkarlarıyla sınırlı olan İsrail için Yahudi Ajansı’nın (eski adıyla Filistin için Yahudi Ajansı) yetkisi aracılığıyla kısıtlayıcı imar ve inşaat politikaları uyguluyor
  • Kimliği de siyasallaştıran ve misyonu açıkça Yahudilerin çıkarlarıyla sınırlı olan Dünya Siyonist Örgütü adına Bölgesel Planlama Konseyleri kurmuştur
  • Su ve elektrik gibi temel hizmetlerin tahsisinde Yahudiler ve Yahudi olmayanlar arasında ayrımcılık yapıyor
  • Ayrıca Yahudiler ve Yahudi olmayanlar arasında başka şekillerde de ayrımcılık yapıyor

4) İşgal ettiği ancak resmi olarak ilhak etmediği Batı Şeria gibi bölgelerdeki Yahudiler ve Yahudi olmayanlar:

• Yahudilerin yerleşimini kolaylaştırırken Yahudi olmayanlara vatandaşlık verilmiyor
• Yahudilerin yerleşimini kolaylaştırırken Batı Şeria’dan kovulan Yahudi olmayanların geri dönüş hakkını reddediyor
• Kontrol noktaları ve yol kapatma ağının yanı sıra Yahudi yerleşimciler için geçerli olmayan bir izin sistemi aracılığıyla hareketleri ciddi şekilde kısıtlıyor.
• Yahudi yerleşimlerini kurmak ve genişletmek için Yahudi olmayanlara ait toprakları gasp etti
• Yahudi olmayanların inşaat izinlerinin neredeyse %100’ünü reddediyor
• Yahudi olmayanlar ve Yahudiler arasında ayrımcılık yapan bir planlama politikası uyguluyor
• Yahudi olmayanların İsrail tarafından resmen ilhak edilen topraklarda evlilik yoluyla yasal statü kazanmalarını yasaklayarak aile birleşimi haklarını reddediyor
• Batı Şeria’da Yahudi olmayan kişilerle romantik ilişki içinde olan yabancıların, Batı Şeria’yı ziyaret etmek veya orada kalmak için izin başvurusunda bulunurken veya izinlerini yenilerken ilişkilerini beyan etmelerini zorunlu kılıyor. Böyle bir ilişki içinde olmak, yabancının Batı Şeria’da çalışmak, okumak, gönüllü olmak veya öğretmek için izin talep etmesini veya yenilemesini otomatik olarak diskalifiye ediyor. Bunların hiçbiri Batı Şeria’daki Yahudilerle romantik ilişki yaşayan yabancılar için geçerli değildir
• Özellikle Yahudi olmayanlara karşı aşırı güç kullanırken, Yahudi yerleşimcilerin Yahudi olmayanlara karşı şiddet uygulamasına olanak sağlıyor
• Ariel Şaron’un sözleriyle, yukarıdakilerin hepsini toprağı geri dönülmez bir şekilde kolonileştirmek amacıyla yapıyor

5) Kontrol ettiği topraklardaki Yahudiler ve Yahudi olmayanlar, örneğin Gazze’ye abluka uygulamadan önce, Gazze Şeridi’nin daha önceki işgali sırasında onlarca yıl süren kimlik temelli ayrımcılığın ardından, yukarıdaki noktalar uyarınca Yahudilerin Gazze’den özel olarak tahliye edilmesi.